હું રાહ જોઇ રહ્યો છું. હું રાહ જોતો બેઠો છું. ઝાડ નીચે બેઠો છું. પોલીસ સ્ટેશનમાં બેઠો છું. પોલીસ ઓફિસર ની રાહ જોતો બેઠો છું. સ્ટેશનની બહાર ઝાડ નીચે. પોણા છ વાગવા આવ્યા છે. રાહ જોવાઈ રહી છે ઓફિસર ની અમારા દ્વારા. અમારા છ મિત્રો દ્વારા. મન વિચારોના વંટોળે ચડ્યું છે - વ્યવસ્થા ના વિચારો , પોલીસના વિચારો , દેશના વિચારો , ભ્રષ્ટાચારના વિચારો , રાજનીતિના વિચારો , કેટલા બધા વિચારો .. વિચારો જ વિચારો . . ચિંતા વ્યવસ્થાની બધી , અમારી પણ. . .
આજે સવારે જિંદગીમાં પહલી વાર પોલીસ સ્ટેશનમાં આવવાનું થયું. ફોન આવ્યો સવારે - " વિરાજભાઈ ક્યાં હોસ્ટેલમાં છો? " -- "હા , કેમ?? " --- " તો જરા નીચે આવજો ને આપણે પેલા દિવસે ડામોર સાહેબને હોસ્ટેલના પ્રૉબ્લેમ ની રજુઆત કરી હતી. હવે , સાહેબે પોલીસ ફરીયાદ કરી છે કે વિદ્યાર્થીઓ તેમને માનસિક દબાણ આપે છે અને આત્મહત્યા કરવા પ્રેરે છે તો જરા સ્ટેશન જવું પડશે. " ----- ઓકે ચાલો આવું જ છું હું. " .. ગયો .. .
PI સાહેબને મળ્યા અમે . સાહેબ શાંત જણાયા. તેઓ આ બધી બાબત પામવાનો પ્રયત્ન કર્યો. શાંતિથી અમને જવાબ આપ્યો કે એ વોર્ડન સાથે વાત કરશે આ બાબત માં. અમે હોસ્ટેલ પાછા ફર્યા. મને ઘણી નવાઈ લાગી કે બધું કેટલું સરળ હોય છે નહી?? મેં તો વિચાર્યું હતું કે પોલીસ ગાળો આપશે , ધમકીઓ આપશે , વગેરે પણ આવું કશું જ ન બન્યું. એટલે નવાઇ લાગી. મારા મનમાં તંત્ર ની બહુ જ સરસ છાપ પડી.
First impression is last impression વાળું અહીં ખોટું પડવાનું હતું . ફર્સ્ટ ઇમ્પ્રેશન ચેંજ થવાની હતી. થઈ. સાંજે જ થઈ. ફોન આવ્યો-ફરીથી. હું ગયો-ફરીથી. જાણે સવારે અમે આવ્યા જ ન હોય એવું વાતાવરણ હતું . મનેય લાગ્યું કે સવારે તો ખોટા પત્થર જોડે માથા ટકરાવ્યાં હોય એવું. ટકરાવ્યાં જ હતા. એક વાત નવી જાણવા મળી કે પોલીસ કેસમાં જે ઓફિસર ને ફરિયાદ લખાવી હોય એ જ સોલ્યુશન કાઢે બીજાને મળી ને સમય બરબાદ નો કરાય. અત્યારે સાહેબ હવે બંધોબસ્તમાં છે એટલે રાહ જોવી પડશે. રાહ જોવાઈ રહી છે . પોલીસ સ્ટેશન કેટલી નીરસ જગ્યા છે એ હવે ખબર પડી. બધી સરકરી કચેરી ની જેમ જ. સવારે જે વધારે પડતી સારી છાપ પડી ગઈ હતી એ ભૂંસાવવા લાગી છે . એક વાત બહુ અજીબ છે સમજાતી જ નથી સાલી. જો તમે દરેક ઓફિસર નું કામ વ્યક્તિગત જોવા જાવ તો બધું જ ઠીક ચાલતું હોય છે પણ macroscopic view બહુ જ ખરાબ. તમે કોઈ એક ઓફિસર ને આંગળી સિંધીને ના કહી શકો કે આ વ્યક્તિનું કામ નથી બરાબર. આમ તો બધું બરાબર જ છે પણ result જ એક બરાબર નથી દેખાતું. હું આવુ વિચારુ છું, દરેક મારી ઉંમરનો વિદ્યાર્થી આવું વિચારે છે તો પછી આ બધા ઓફિસરો પણ આવું જ વિચારતા હોવા જોઇએ. મને દેશદાઝ છે, મારી સાથે ભણે એ બધાને છે તો આ ઓફિસરો ને પણ હોવી જ જોઈએ. હશે જ . પણ result કેમ શૂન્ય છે એ નથી સમજાતું મને. લાગે છે વાર લાગશે મારે. ઘડીક તો એવી ઇચ્છા થઈ ગઈ કે જો આમાંથી કોઈ diary લખતું હોયને અને મને આ વાંચવા મળી જાય અટલે બધુ સમજાય જાય કે પ્રોબ્લેમ ક્યાં છે.
મને બીજા ની ખામીઓ દેખાય છે, મને સિસ્ટમની ખામીઓ દેખાય છે પણ મારી નથી દેખાતી . આ જોવી પડશે. જો બદલાવ લાવવો છે તો પોતાની ખામીઓ જોવી પડશે. બીજાની diary ઓ વાંચવી પડશે. પ્રોબ્લેમ જ એ છે કે એક તો આપણને બીજા આપણી ખામીઓ બતાવે એ આપણને ગમતું નથી અને આપણે બીજા ને બતાવતા નથી કેમકે આ તેને પણ નથી ગમવાનું. હવે આપણે આ ગમા-અણગમાથી ઉપર આવી ને વિચારવાની જરૂર જણાય છે. એક વાત આ લોકો બેઠા-બેઠા , રાહ જોતા-જોત કરી રહ્યા છે કે આ તો સારુ છે કે મીડિયા છે બાકી આપણો કોણ ભાવ પુછેત? સાચી વાત જ છે ને . કોઈ સરકારી ખાતું બીજા ખાતા ને નારાજ કરવા નથી માંગતું. તો પછી વ્યવસ્થા કેમ ચાલશે? ખોટુ કરે છે એ ને નારાજ તો કરવા જ પડશે ને? ખુશ તો આપણે કરીએ જ છીએ બધાયને, વખાણ તો આપણે કરીએ જ છીએ, જરૂર છે માત્ર નારાજ કરવાની. ચાલો એક ડગલું આ તરફ આગળ વધીએ - નારાજ કરીએ .
આજે સવારે જિંદગીમાં પહલી વાર પોલીસ સ્ટેશનમાં આવવાનું થયું. ફોન આવ્યો સવારે - " વિરાજભાઈ ક્યાં હોસ્ટેલમાં છો? " -- "હા , કેમ?? " --- " તો જરા નીચે આવજો ને આપણે પેલા દિવસે ડામોર સાહેબને હોસ્ટેલના પ્રૉબ્લેમ ની રજુઆત કરી હતી. હવે , સાહેબે પોલીસ ફરીયાદ કરી છે કે વિદ્યાર્થીઓ તેમને માનસિક દબાણ આપે છે અને આત્મહત્યા કરવા પ્રેરે છે તો જરા સ્ટેશન જવું પડશે. " ----- ઓકે ચાલો આવું જ છું હું. " .. ગયો .. .
PI સાહેબને મળ્યા અમે . સાહેબ શાંત જણાયા. તેઓ આ બધી બાબત પામવાનો પ્રયત્ન કર્યો. શાંતિથી અમને જવાબ આપ્યો કે એ વોર્ડન સાથે વાત કરશે આ બાબત માં. અમે હોસ્ટેલ પાછા ફર્યા. મને ઘણી નવાઈ લાગી કે બધું કેટલું સરળ હોય છે નહી?? મેં તો વિચાર્યું હતું કે પોલીસ ગાળો આપશે , ધમકીઓ આપશે , વગેરે પણ આવું કશું જ ન બન્યું. એટલે નવાઇ લાગી. મારા મનમાં તંત્ર ની બહુ જ સરસ છાપ પડી.
First impression is last impression વાળું અહીં ખોટું પડવાનું હતું . ફર્સ્ટ ઇમ્પ્રેશન ચેંજ થવાની હતી. થઈ. સાંજે જ થઈ. ફોન આવ્યો-ફરીથી. હું ગયો-ફરીથી. જાણે સવારે અમે આવ્યા જ ન હોય એવું વાતાવરણ હતું . મનેય લાગ્યું કે સવારે તો ખોટા પત્થર જોડે માથા ટકરાવ્યાં હોય એવું. ટકરાવ્યાં જ હતા. એક વાત નવી જાણવા મળી કે પોલીસ કેસમાં જે ઓફિસર ને ફરિયાદ લખાવી હોય એ જ સોલ્યુશન કાઢે બીજાને મળી ને સમય બરબાદ નો કરાય. અત્યારે સાહેબ હવે બંધોબસ્તમાં છે એટલે રાહ જોવી પડશે. રાહ જોવાઈ રહી છે . પોલીસ સ્ટેશન કેટલી નીરસ જગ્યા છે એ હવે ખબર પડી. બધી સરકરી કચેરી ની જેમ જ. સવારે જે વધારે પડતી સારી છાપ પડી ગઈ હતી એ ભૂંસાવવા લાગી છે . એક વાત બહુ અજીબ છે સમજાતી જ નથી સાલી. જો તમે દરેક ઓફિસર નું કામ વ્યક્તિગત જોવા જાવ તો બધું જ ઠીક ચાલતું હોય છે પણ macroscopic view બહુ જ ખરાબ. તમે કોઈ એક ઓફિસર ને આંગળી સિંધીને ના કહી શકો કે આ વ્યક્તિનું કામ નથી બરાબર. આમ તો બધું બરાબર જ છે પણ result જ એક બરાબર નથી દેખાતું. હું આવુ વિચારુ છું, દરેક મારી ઉંમરનો વિદ્યાર્થી આવું વિચારે છે તો પછી આ બધા ઓફિસરો પણ આવું જ વિચારતા હોવા જોઇએ. મને દેશદાઝ છે, મારી સાથે ભણે એ બધાને છે તો આ ઓફિસરો ને પણ હોવી જ જોઈએ. હશે જ . પણ result કેમ શૂન્ય છે એ નથી સમજાતું મને. લાગે છે વાર લાગશે મારે. ઘડીક તો એવી ઇચ્છા થઈ ગઈ કે જો આમાંથી કોઈ diary લખતું હોયને અને મને આ વાંચવા મળી જાય અટલે બધુ સમજાય જાય કે પ્રોબ્લેમ ક્યાં છે.
મને બીજા ની ખામીઓ દેખાય છે, મને સિસ્ટમની ખામીઓ દેખાય છે પણ મારી નથી દેખાતી . આ જોવી પડશે. જો બદલાવ લાવવો છે તો પોતાની ખામીઓ જોવી પડશે. બીજાની diary ઓ વાંચવી પડશે. પ્રોબ્લેમ જ એ છે કે એક તો આપણને બીજા આપણી ખામીઓ બતાવે એ આપણને ગમતું નથી અને આપણે બીજા ને બતાવતા નથી કેમકે આ તેને પણ નથી ગમવાનું. હવે આપણે આ ગમા-અણગમાથી ઉપર આવી ને વિચારવાની જરૂર જણાય છે. એક વાત આ લોકો બેઠા-બેઠા , રાહ જોતા-જોત કરી રહ્યા છે કે આ તો સારુ છે કે મીડિયા છે બાકી આપણો કોણ ભાવ પુછેત? સાચી વાત જ છે ને . કોઈ સરકારી ખાતું બીજા ખાતા ને નારાજ કરવા નથી માંગતું. તો પછી વ્યવસ્થા કેમ ચાલશે? ખોટુ કરે છે એ ને નારાજ તો કરવા જ પડશે ને? ખુશ તો આપણે કરીએ જ છીએ બધાયને, વખાણ તો આપણે કરીએ જ છીએ, જરૂર છે માત્ર નારાજ કરવાની. ચાલો એક ડગલું આ તરફ આગળ વધીએ - નારાજ કરીએ .
Comments
Post a Comment